Το είδος αυτό, που κατάγεται από την Κίνα, την Κορέα
και την Ιαπωνία, ήρθε στην Ευρώπη κατά τον 8ο αιώνα.
Πρόκειται για
δέντρο ύψους 6-12 μ. (μπορεί να φτάσει και τα 25 μ.) με πλατιά και πυκνή
στρογγυλή «κόμη» (διαμέτρου 5-10 μ.).
Ο κορμός του,
κυλινδρικός και ευθύς, περιβάλλεται από φλοιό με αβαθείς, επιμήκεις
ρωγμές.
Τα φύλλα είναι περιττόληκτα φτερωτά και αποτελούνται
από 9 ή 13 ωοειδή φυλλάρια, λεία και ζωηρά πράσινα στην επάνω επιφάνεια και
στην κάτω γλαυκά και ελαφρώς χνουδωτά.
Μοιάζουν πολύ με τα φύλλα της ροβινίας (ψευδακακίας)
μόνο που δεν έχουν αγκάθια.
Το καλοκαίρι( αρχές Ιουλίου-Αύγουστο) παρουσιάζει
λευκά – υποκίτρινα λουλούδια, ενωμένα σε αραιές κρεμασμένες βοτρυοειδείς
ταξιανθίες.
Τα άνθη ψυχόμορφα με εμφανή πέταλα και 10 ελεύθερους στήμονες.
Κατά το φθινόπωρο παράγει πράσινους σαρκώδεις λοβούς, που περιέχουν 1-5
νεφροειδείς σπόρους.
Από το είδος
αυτό έχουν δημιουργηθεί και ποικιλίες με κρεμάμενα προς τα κάτω κλαδιά
(κλαίουσες) και ποικιλίες με φύλλα διάστικτα με λευκές κηλίδες.
Τεχνική της
καλλιέργειας
Οι σοφόρες φυτεύονται κατά τον Μάρτιο – Απρίλιο σε καλά αποστραγγιζόμενα
εδάφη και σε μέρη προσήλια και προφυλαγμένα.
Το είδος Σοφόρα η ιαπωνική (S. japonica) που είναι και το πιο διαδομένο, ευδοκιμεί σε γόνιμα,
βαθιά και ελαφρά ασβεστώδη εδάφη, αλλά όχι σε αργιλώδη.
Πολλαπλασιασμός:
Ο
πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο κατά τον Μάρτιο – Απρίλιο σε κασόνια ή σε
ψυχρό θερμοκήπιο.
Τα νεαρά φυτά
μεταφυτεύονται ένα-ένα σε γλάστρες και στη συνέχεια σε φυτώρια, όπου και
παραμένουν για 2-3 χρόνια πριν να φυτευθούν στην οριστική τους θέση.
Καλές διακοπές σε όλη την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου