Μάνος Χατζιδάκις, To χαμόγελο της Τζοκόντας

http://roadartist.blogspot.gr

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 23 του Οκτώβρη του 1925.

Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, για όσο διάστημα θα υπάρχει το ιστολόγιο δεν θα πάψουν να γίνονται αναφορές στο Μάνο Χατζιδάκι. Πράγμα που έχει τηρηθεί ως σήμερα. Έχουν ήδη ανέβει δεκαπέντε σχετικά αφιερώματα, τα οποία μπορείτε να τα διαβάσετε στο τέλος του post.

Στη σημερινή μέρα, θέλησα να ανεβάσω το Χαμόγελο της Τζοκόντας. Νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα στο φετινό, περίεργο φθινόπωρο.  
Το Χαμόγελο της Τζοκόντας είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Σπάνια συνδέθηκε με τέτοιο μοναδικό τρόπο η κλασσική, η τζαζ και η ελληνική μουσική. Δίχως υπερβολή ο δίσκος είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της μουσικής.  Διαρκεί μόλις 28 λεπτά, αλλά αυτό το χρονικό διάστημα είναι αρκετό για να ταξιδέψει τη ψυχή σας, όπως λίγα πράγματα μπορούν να καταφέρουν... Ανοίξτε το παρακάτω βίντεο και αφήστε τις μελωδίες να πλημμυρίσουν το δωμάτιο σας. Παράλληλα μπορείτε να επισκεφτείτε τις προηγούμενες αναρτήσεις και να διαβάστε τα λόγια του. Είναι εύστοχα, επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε. 

  

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑΣ (GIOCONDA'S SMILE) Manos Xadjidakis, 1965 

1.Όταν έρχονται τα σύννεφα (when the clouds come) 2.Kοντέσα Εστερχάζυ (Countess Esterhazy) 3.Η παρθένα της γειτονιάς μου (Τhe virgin in my neighborhood) 4.Βροχή ( Rain) 5.Προσωπογραφία της μητέρας μου (Portrait of my mother) 6.Το κονσέρτο (The concerto) 7.Ο κ. Νολλ ( Mr. Κnoll) 8.Οι δολοφόνοι ( The assassins) 9. Βραδινή επιστροφή (Returning in the evening) 10.Χορός με τη σκιά μου (Dance with my own shadow)

Όπως αναφέρει ο Χατζιδάκις, η έμπνευση για το συγκεκριμένο δίσκο, ήταν μια γυναίκα στη Νεα Υόρκη :

"Σε μια παρέλαση στην Νέα Υόρκη, με μουσικές και χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή το απόγευμα το φθινόπωρο του 1963, όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ό,τι συνέβαινε γύρω της, χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη έρημη μες το άγνωστο πλήθος που την σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντας την να πνιγεί μες τη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στο αγέρι που άρχιζε να φυσά.

Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντας την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρω τι να της πω, μα ίσαμε ν' αποφασίσω την έχασα από τα μάτια μου. Έτρεξα λίγο μπρος, ανασηκώθηκα στα πόδια για να την ξεχωρίσω, μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί. Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά. Χωρίς να καταλάβω είχα σταθεί έξω από το βιβλιοπωλείο του Ριτζόλλι και στη βιτρίνα του απέναντι μου ακριβώς, βρισκότανε ένα βιβλίο για τον Ντα Βιντσι, με την Τζοκόντα στο εξώφυλλό του να μου χαμογελά απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγενθημένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στο δρόμο.

Δε ξέρω γιατί ολ' αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου, μαζί μ' ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες μέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου.

Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ' ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων . Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες τη μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι ένας μονόλογος της κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί."

***

Παλιότερες αναφορές για τον Μάνο Χατζιδάκι στο blog, 

αξίζουν την περιήγηση σας :

Μάνος Χατζιδάκις: «Διψάμε για ουρανό»!

"Βιογραφικό σημείωμα" Μάνου Χατζιδάκι

Μάνος Χατζιδάκις: "Ας περάσουμε μια καταστροφή, μπας και σωθούμε σοβαρά."

Μάνος Χατζιδάκις, ο Λαχειοπώλης του Ουρανού...

Άποψη του Μάνου για την Παιδεία

κείμενο Μ.Χατζιδάκι, γραμμένο το χειμώνα του '85 προς '86 

Το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι

Αφιέρωμα από την εκπομπή «Μηχανή του χρόνου»
"Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι"
Το πρόσωπο του τέρατος, Μάνος Χατζιδάκις

"Ο καθρέφτης και το μαχαίρι", του Μάνου Χατζιδάκι
Αναφορά του Μάνου Χατζιδάκι στο Ρεμπέτικο 
σχόλια του Τρίτου
 ..τα παιδιά του Πειραιά..
..όταν έρχονται τα σύννεφα..